بخش دوم رفتار موسیقی بر انسان
به همین ترتیب، مک فران و همکاران. در استرالیا روش‌هایی را بررسی کرد که موسیقی و تروما در ادبیات موسیقی درمانی منتخب از 10 سال گذشته گزارش شده است. ترکیب تفسیری انتقادی این تیم از 36 مقاله مرتبط، آنها را به شناسایی چهار روش مختلف که در آن از موسیقی به طور مفید برای حمایت از کسانی که ضربه های روحی را تجربه کرده اند، شناسایی کرد. این رویکردها شامل استفاده از موسیقی برای تثبیت (تعدیل فرآیندهای فیزیولوژیکی) و حباب (همگام سازی موسیقی و حرکت)، و همچنین برای اهداف بیانی و اجرایی - پرورش رفاه عاطفی و اجتماعی است.
پتانسیل درمانی موسیقی نیز در یک مطالعه موردی دقیق توسط فاشنر و همکاران بررسی شده است. تحقیقات آنها بر ماهیت لحظات بحرانی در یک جلسه تصویرسازی و موسیقی هدایت‌شده بین یک موسیقی‌درمانگر و یک مشتری متمرکز است و شواهدی را نشان می‌دهد که این لحظات چگونه با عملکرد عصبی اساسی در مکانیک موسیقی درمانی
در انتهای دیگر سن، و همچنین مربوط به درمان، یک مطالعه استرالیایی توسط Brancatisano و همکاران. گزارشی از یک برنامه جدید موسیقی، ذهن، و حرکت برای افراد دهه هشتاد ساله مبتلا به زوال عقل خفیف تا متوسط. شرکت کنندگان درگیر در این برنامه تمایل به نشان دادن بهبود در جنبه های شناختی، به ویژه روانی کلامی و توجه داشتند. به طور مشابه، ویلسون و مک دونالد در مورد یک برنامه موسیقی گروهی 10 هفته ای برای بزرگسالان جوان اسکاتلندی با مشکلات یادگیری گزارش می دهند. داده‌های تحقیق نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان از برنامه لذت می‌بردند و تمایل داشتند مشارکت را حفظ کنند، با مزایایی که در افزایش مشارکت اجتماعی، تعامل و ارتباطات مشهود است.
نقش فناوری در تسهیل دسترسی به موسیقی و حمایت از حس عاملیت در افراد مسن، کانون توجه بررسی ادبیات عمده توسط Creech است که اکنون در کانادا مستقر است. اگرچه این زمینه نسبتاً مورد تحقیق قرار نگرفته است، شواهد موجود نشان می دهد که افراد مسن، حتی آنهایی که نیازهای پیچیده ای دارند، قادر به درگیر شدن با فناوری و استفاده از آن به روش های مختلف هستند که از درک موسیقیایی، یادگیری و مشارکت و کیفیت وسیع تری پشتیبانی می کند. از زندگی
در ارتباط با نیازهای خاص خردسالان، رفتار عمومی کودکان نیز می تواند از طریق موسیقی بهبود یابد، همانطور که در یک برنامه نوآورانه، مبتنی بر مدرسه، و فشرده 3 ماهه ارکستر در ایتالیا با کودکان 8 تا 10 ساله مثال زده شد. فاسانو و همکاران گزارش می دهد که این برنامه به ویژه در کاهش بیش فعالی، بی توجهی و تکانشگری مفید بوده و در عین حال کنترل مهاری را افزایش می دهد. این مزایا با یافته‌های تحقیقاتی مربوط به آموزش موسیقی موفق با موارد خاص جوانان مبتلا به ADHD که رفتارشان با همین علائم مخرب (بیش‌فعالی، بی‌توجهی و تکانشگری) مشخص می‌شود، مطابقت دارد.
مزایای اضافی موسیقی نیز در مطالعه ای بر روی دانشجویان (لیسانس و فوق لیسانس) و موسیقیدانان آماتور در یک مطالعه مشترک سوئیس و بریتانیا گزارش شده است. آنتونینی فیلیپ و همکاران نشان می دهد که در حالی که ساخت موسیقی می تواند برخی از اثرات محافظتی سلامتی را ارائه دهد، نیاز به آگاهی و ارتقای سلامت بیشتر در بین دانشجویان موسیقی پیشرفته وجود دارد. در مقایسه با نوازندگان آماتور، دانشجویان موسیقی کالج کیفیت زندگی و سلامت عمومی و جسمی خود را منفی تر ارزیابی کردند، همانطور که زنان نیز از نظر سلامت روانی خود این کار را انجام دادند. تا حدودی متناقض، دانشجویان کالج که در اجراهای داوری شرکت کرده بودند، رتبه بندی سلامت روانی بالاتری را گزارش کردند. شاید به این دلیل باشد که این گروه فرعی، نوازندگان کمی مسن تر و با تجربه تر بودند.
به نظر می رسد موسیقی یک همراه معمولی برای ورزش باشد، چه در باشگاه، پارک یا خیابان. نیکول و همکاران در آسیای جنوب شرقی مزایای فیزیکی بالقوه ورزش همزمان با موسیقی، به ویژه در شرایط گرم و مرطوب را بررسی کنید. مطالعه متقاطع تصادفی آنها (2019) گزارش می دهد که "زمان تا خستگی" در شرایط موسیقی همزمان 2/3 بیشتر از شرایط بدون موسیقی برای همان شرکت کنندگان بود. علاوه بر این، تلاش درک شده به طور قابل توجهی کمتر بود، به طور متوسط ??22? در طول شرایط همزمان.
مقایسه بین موسیقی و ورزش اغلب در بدنه ادبیات تحقیقاتی Frontiers موجود در رابطه با عملکرد و رفتارهای گروهی مشهود است. مجموعه جدید ما شامل کمکی به این ادبیات در مطالعه Habe و همکاران است. نویسندگان موسیقیدانان نخبه و ورزشکاران برتر در اسلوونی را از نظر درک آنها از جریان در اجرا و رضایت از زندگی مورد بررسی قرار دادند. تجزیه و تحلیل داده‌های پرسشنامه نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد تجربه جریان بر رضایت از زندگی در این افراد با عملکرد بالا تأثیر می‌گذارد، البته با برخی تغییرات مربوط به رشته، جنسیت شرکت‌کننده و با در نظر گرفتن عملکرد تیمی یا فردی.
پیوند رسمی‌تر بین موسیقی و حرکت، تمرکز مطالعه موردی اکتشافی توسط Cirelli و Trehub است. آنها پاسخ های رقص مانند و پیچیده حرکتی یک نوزاد 19 ماهه را به آهنگ های آشنا و ناآشنا که با سرعت های مختلف ارائه می شد، بررسی کردند. م